Dziecko zaraz po narodzinach niewiele widzi, ale dobrze słyszy. Według naukowców dziecko przez pierwsze tygodnie widzi tylko kontury, dlatego nie spodziewajmy się tutaj cudów. Dziecko poznaje głos rodziców, płacze, uczy się już wymuszać i skupiać na sobie uwagę. Kolejny krok to będzie raczkowanie i chodzenie. Można powiedzieć, że w rozwoju dziecka jest to krok milowy, na których rodzice z utęsknieniem czekają. Najczęściej dziecko ma około roku, kiedy zaczyna chodzić.
Największy skok w rozwoju następuje, kiedy dziecko kończy dwa lata. Wiele dzieci w tym okresie zaczyna mówić, dlatego jest to ważny czas dla dziecka i dla rodziców. Dziecko wtedy rozwija się dzięki nam to znaczy, że my musimy dla dziecka dostarczać nowych zabaw i gier. Jedne dzieci rozwijają się bardzo szybko, a inne nie. To wszystko uzależnione jest od samego charakteru dziecka. Można spotkać takie dziecko, które ma problemy z mową, ale ma również problemy z koncentracją. Jeśli widzimy, że nasze dziecko znacząco odbiega rozwojem od innych dzieci to nie ma, co czekać tylko trzeba bardzo szybko działać.
Im wcześniej udamy się do specjalisty tym szybciej dziecko będzie mogło wrócić na właściwy tor. Trzyletnie dziecko, jeśli mówi to powinno układać całe zdania. Z takim dzieckiem mamy już bardzo dobry kontakt. Może się na nas złościć, obrażać, ma też swój świat. Dobrym symptomem jest, jeśli dziecko ma dużą wyobraźnie, bo wtedy bez problemów może samo sobie zorganizować zabawy. Bawi się bardzo dobrze w tym świecie, ale trzeba sprawdzać czy odróżnia ten stworzony świat ze zwierzątkami od tego realnego, w którym żyje. Często takie dziecko trzeba sprowadzać na ziemie.
Dalszy rozwój naszego dziecka
Później dziecko zaczyna się rozwijać po idzie do przedszkola i przygotowuje się do szkoły. Prawidłowy rozwój dziecka to na pewno czytanie i pisanie. Problem często polega na tym, że jeśli rodzice wtedy, kiedy dziecko miało dwa czy trzy lata nie pracowali z nim to w późniejszym czasie te wszystkie braki wychodzą. Dziecko odstaje w nauce od innych, często się do nauki zraża. Niestety winę za to ponosi rodzic, który miał czas żeby to zmienić, ale nic z tym nie zrobił.
Można spotkać wielu rodziców, którzy starają się ukrywać wady swoich dzieci, bo to wstyd. Udają, że ich dzieci są genialne, mimo że nic na to nie wskazuje. To złe rozwiązanie i do niczego dobrego prowadzić nie będzie. Lepiej jest postawić na powolny rozwój, ale na systematyczne rozwiązania. Jedno dziecko jest mocniej rozwinięte, a drugie potrzebuje na to o wiele więcej czasu.
