Każdy rodzic, jeśli ma na uwadze dobro swojego potomka oraz zależy mu na dobrych relacjach w rodzinie, zadaje sobie pytania odnośnie wychowywania dziecka. Im jest ono starsze, tym bardziej samodzielne, lecz nie znaczy to wcale, że rozmowy z nim i dbanie o dobrą atmosferę w domu będzie łatwiejsze. Cały proces wychowawczy od najmłodszych lat to niezwykle obszerny i trudny temat, ten artykuł nie ma streścić tematu ani być szczegółową instrukcją na każdą okazję. Znajdzie się tu za to kilka ogólnych rad, które są bardzo przydatne i każdy rodzic wyciągnie z nich coś dla siebie (oraz dziecka).
1. Pamiętaj że to ty jesteś rodzicem dziecka
No tak, powiesz teraz „przecież to oczywiste, cóż za niedorzeczność”. Chodzi o to, abyś to ty wychowywał swoje dziecko i aby wiedziało ono kogo powinno słuchać. Zdarza się, że w proces wychowania dziecka często wtrąca się babcia, ciocia czy koleżanka. Oczywiście, ich rady bywają cenne i warto czasem zapoznać się z ich wskazówkami. Powinny one jednak mieć charakter opinii – nie może być tak, że inna osoba niż rodzic mówi jak ma wyglądać wychowanie dziecka, zabrania mu lub pozwala na coś wbrew woli mamy i taty czy wprost wtrąca się w wewnętrzne dyskusje i ustalenia między rodzicami a ich córką bądź synem. Takie sytuacje eskalują i w dłuższej perspektywie są bardzo niekorzystne.
2. Wskazuj drogę, nie rozkazuj – surowe wykłady kierowane do dziecka nie mają większego sensu
Strofują, stresują i wprowadzają nerwową atmosferę, a dziecko jeśli się uprze i tak zrobi to co zechce, prędzej czy później. Nawet jeśli jakimś cudem się nas posłucha – co z tego, jeśli robi tak tylko w obawie przed karą i nie ma własnego myślenia? Zamiast rozkazywać, zakazywać i mówić dziecku co ma zrobić, pokażmy mu różne opcje, wyjaśnijmy mu, że od pewnych rzeczy trzeba się trzymać z daleka. W sprawach mniej istotnych nie sprawdzajmy ciągle, czy postępuje właściwie – pozwólmy mu popełniać błędy, które czegoś go nauczą. Chcemy w końcu wychować inteligentnego młodego człowieka, który postępuje właściwie dlatego że sam tak uważa, a nie dlatego że rodzice mu kazali, prawda?
3. W sprawach związanych z dzieckiem słuchaj kompetentnych ludzi – jeśli małe dziecko ciągle płacze, ma wysypkę bądź dzieje się z nim coś niepokojącego, należy udać się do lekarza. Ewentualnie można poradzić się własnych rodziców czy dziadków, a nie jak niektóre młode matki pisać pytania na grupach na facebooku co to może być. Zdrowie dziecka jest zbyt ważną kwestią, żeby zamiast reagować na problemy i zaufać specjalistom snuć domysły na portalu społecznościowym.
4. Nie wyżywaj na dziecku swoich niezrealizowanych ambicji i życiowej frustracji – jest pełno przypadków dorosłych którzy jako dzieci które dobrze się uczyły, świetnie zdały egzaminy na studiach, mają rewelacyjnie płatną pracę i poważanie społeczne. Mimo to są bardzo nieszczęśliwi. Dlaczego? To nie były ich plany i marzenia, tylko ich rodziców, które realizowali żeby ich nie zawieść. To co jest dobre według rodziców, niekoniecznie musi być dla dziecka. Każdy człowiek ma inne pasje, predyspozycje oraz osobowość i lepiej odnajdzie się w innej pracy niż niektórzy jego rówieśnicy.
Może być tak, że niejeden prawnik czy lekarz byłby dużo szczęśliwszy zarabiając mniej pieniędzy, ale robiąc to co naprawdę lubi. Czemu niektórzy rodzice wymagają od dziecka wybrania konkretnych szkół oraz zawodu w przyszłości? Nieraz sami są wysoko postawionymi w życiu ludźmi i nie widzą innej możliwości, niż to żeby ich potomek też należał do tej „elity”.
Czasem jest jednak odwrotnie: rodzice mają bardzo kiepską pracę i są sfrustrowani życiem, nie udało im się zrealizować marzeń i planów zawodowych z młodości a teraz nie mają na tyle energii i determinacji żeby to zrobić. Zamiast tego swoje niespełnione ambicje przenoszą na dziecko i wymagają, aby to ono zajmowało się tym, czym chcieli niegdyś rodzice. Niezależnie od przyczyny takie zachowanie jest bardzo niekorzystne dla dziecka.
5. Uważaj z karami i nagrodami – Zamiast karać dziecko i wymyślać coraz to nowe zakazy, staraj się mu tłumaczyć co robi niewłaściwie i doceń jego starania o poprawę zachowania. Nie przesadź jednak też z nagrodami i pochwałami: na przykład płacenie dziecku za oceny jest fatalnym pomysłem, bo syn lub córka nie będą widziały motywacji do zgłębiania wiedzy w przyszłości. Ich jedynym motywem dla którego osiągną niezłe wyniki będą nagrody, a dziecko powinno mieć świadomość że uczy się dla siebie.
Te kilka rad z pewnością znajdzie zastosowanie w wielu Waszych życiowych problemach i dylematach w kwestii wychowania dziecka.
